Dat klinkt cool he?! In Londen, Business en pleasure!? Ja, zo voelde het ook. We zouden naar Londen gaan, Watford om precies te zijn. Daar zouden we wat meetings hebben voor mijn man. En dan zouden we voor het eerst twee nachten en drie dagen zonder de kids weg zijn. Dus? Dat wordt wat! Dachten we…

Niets is wat het lijkt

Misschien zijn we heel saai, of echt een beetje gek. Maar gelijk de eerste nacht misten we onze kinderen al! Mijn man is wel vaker langere tijd weg geweest. Maar zelfs hij heeft het nooit zo ervaren. “misschien omdat jij toen bij ze was” zei hij. Maar toch, deze keer was het echt zo, het knaagde aan ons allebei.. Bovendien waren we allebei ook erg moe als we dan rond 12 uur na de gesprekken, ons bed in rolde…

Afleiding

Het was echt wel opwindend allemaal hoor, lekker (vegetarisch) lunchen buiten de deur ( in Bill’s, echt een aanrader als je daar bent. Ze hebben 50 filialen in Londen ze hebben vers en lekker eten zowel niet als wel vegetarisch) , hier en daar wat shoppen. Leuke mensen ontmoeten en inspirerende gesprekken voeren. Toch nog tijd vinden om wat diepliggende gesprekken te voeren met elkaar en wat dingen uit te praten. Maar toch, het was leuk zo lang het duurde, en we vonden het helemaal niet erg om weer terug naar huis te gaan.

Toch niet..

Door een vergissing stonden we zondag avond op een verkeerd vliegveld. Waardoor ons vliegtuig gemist hebben en een dag langer moesten blijven. Diezelfde middag hadden we onze kids gezien via FaceTime. En beide het intense gevoel ze te willen knuffelen en vasthouden gehad. En toen. Toen dit! Natuur stelt ons op de proef! Nog een hele nacht en hele dag zonder ze… Wat nu? Oppas regelen. Wie brengt de oudste morgen naar school. En dan voor ons een hotel en twee uur wachten om nieuwe tickets te kunnen boeken.

Nog een kink in de kabel

Toevallig had ik die ochtend een rare draai gemaakt met mijn hoofd waardoor ik enorme pijn had in mijn linker bovenrug. Het werd er niet minder op door al dat staan en wachten..

Hulp is heel dichtbij

Gelukkig kon ik die avond in Londen bij een goede vriend van mijn man terecht die ook osteopaat is. Hij heeft mij een behandeling gegeven en kwam tot de conclusie dat er een rib uit de kom was geschoten. Die heeft hij terug gezet. Maar de pijn was nog steeds erg aanwezig. Op zijn aanraden hebben we een hotel in London city geboekt. Om toch nog wat aan onze dag te hebben de volgende dag. De kinderen konden gelukkig slapen bij schoonzus. Werden door moeder opgehaald en naar school gebracht de volgende dag. En Schoonbroer nam de avond voor zijn rekening tot we terug kwamen.

Londen City

Het weer was heel mooi. Zonnig. We hebben uitgeslapen, zijn buiten gaan lunchen ergens en hebben pijnstillers gekocht. Toch vanwege de pijn (ondanks pijn bestrijders) hebben we het niet al te druk gemaakt die dag. We hebben door een park in Londen gelopen (lees parkje) en er even gezeten. De plannen en gebeurtenissen die gepland staan doorgesproken voor de komende paar maanden. En even genoten van het zonnetje.

Terug naar huis

Toen zijn we aan de terugweg begonnen naar huis. Eerst richting een station ( st. Pancras ) daarvoor staat een gebouw dat heet het st. Pancras Hotel. Wouw. Wat een mooi gebouw was dat zeg! Lijkt wel een kasteel! We hebben ons voorgenomen dat we daar nog een keer willen overnachten. Deze keer met kinderen haha! We hebben in het station van Londen 1,5 uur gewacht, gedeeltelijk bij Starbucks. Maar jeetje wat is dat station groot zeg! Echt rijen met winkels en zelfs een jongen die in de grote hall piano speelde.  Daarna toch maar de trein genomen naar het vliegveld. daar hebben we nog een keer ruim een uur gewacht. Met allebei een boekje Weer in een Starbucks. Daar hebben ze nou eenmaal de lekkerste stoelen 😉 En toen, toen eindelijk naar huis!

Hoe was het voor jullie om de eerste keer zonder jullie kinderen een paar dagen weg te gaan? En zijn jullie wel eens in Londen geweest? Zijn jullie ook zo knullig wat betreft het missen van jullie kinderen of hebben wij het misschien helemaal verkeerd aangepakt? Of ga je juist liever een paar keer per jaar zonder kids weg? Ik ben benieuwd!

Volg me via bloglovin.nl of like m’n Facebook pagina: opvoedenzonderstress.nl