Zo ik voelde me echt even, nul komma nul, afgelopen woensdag en donderdag ochtend. Ik had die woensdag net het filmpje van Marleen den Arend gezien over dat je het beste jezelf kunt ontwikkelen voor je kinderen. Dat zij dat eigenlijk het liefste willen. Dat jij het voorbeeld bent om jou leven te gaan leven zoals jij dat wil. Zoals dat bedoelt is…
Niet op de platte manier van: werk aan jezelf en wees zo veel mogelijk daar mee bezig en weg of zoiets. Meer, kijk naar jezelf en hoe jij dingen doet, wat jou leer momenten zijn en waarvoor jij hier bent op deze aardbol. Waarvoor jij aan het leven bent. Mooi, altijd gedacht dat het belangrijk was. Maar hoe die dame, Dr. Shefali Tsabary, in het filmpje dat zei bij Oprah Winfrey? Dat is echt powerfull! Ik had kippenvel. Het kwam binnen.
Frustratie
Maar dat is nou juist het proces waar ik midden inzit in m’n leven. Echt gaan voor mijn droom. Met mijn talenten anderen helpen. Wat is die kern? Die essentie. Ik heb een filmpje gemaakt. Ik heb het proberen te verwoorden. Maar puntje bij paaltje kom ik erachter dat ik er toch nog niet helemaal ben. Ik heb het nog niet helemaal te pakken zeg maar. En ik weet… Ik weet dat ik geduldig mag zijn. Dat ik de tijd ook zijn werk mag laten doen. En dat ik op de goede weg ben. Maar de frustratie is hoog. Gevoelige dingen komen naar boven. Ik loop tegen mezelf aan. Vooral: durf ik het wel. En dan: Sh*t nee, ik durf het niet. En dan weer huilen. Haha emotionele bom af en toe ben ik hoor.. Maar goed.
Het leven gaat door..
Dan is het de volgende dag. En dan zijn daar je kinderen weer. En die geloven in jou. En die zijn met frisse moed de dag begonnen. En wie ben ik om die mineur stemming mee te slepen en ze hiermee te besmetten? Door snel geïrriteerd te raken als ze iets niet snel genoeg doen. (Lees om naar school te gaan ) Terwijl ik zelf zo traag ben als maar wezen kan? Ik moet mezelf toespreken. Extra tot 10 tellen en 5 keer opnieuw beginnen met rustig en liefdevol te reageren. Ik doe zo m’n best. Maar de mineur is heel sterk aanwezig. Goed, kindje naar school. Met m’n zoontje alleen. En dan gewoon kijken. Mee gaan in zijn spel. De dag draaien. Het gewone leven. Eten geven, met hem op de wc poepen. Nee, toch niet…
Gewoon in het moment zijn…
En dan, dan beseffen dat dit mijn leerpunt is in mijn leven. Ik moet niet zelf een kind gaan zitten zijn als ik een keer pijn heb, of een emotionele drama bui. En aan de andere kant begrijp ik nu weer heel erg goed hoe mijn kinderen zich voelen als ze een druil dag hebben. Als m’n dochter een vervelende bui heeft of wat vaker moet huilen om kleine dingen. Als m’n zoontje hangerig en huilerig is. En wat wil ik dan eigenlijk nu het allerliefste? Als ik mij zo voel? Wat wil dat kind in mij? Horen dat het allemaal goed komt, dat het ok is. En knuffelen, heel veel knuffelen. En dan, dan weer met mijn gezicht naar de zon. Iets gaan doen. Al is het iets kleins. Even naar buiten. Even mijn zinnen verzetten. En er weer lekker voor gaan!
Pff zo is het leven. En het leven gaat door..
Heb jij wel eens dit soort momenten/gehad? Hoe ga je daar mee om? En hoe ga je om met jou kids als zij even een ‘slechte’ bui hebben?
Volg me via bloglovin.nl of like m’n Facebook pagina: opvoedenzonderstress.nl
Best wel heel herkenbaar. Jonge kinderen hebben voelt soms als een rem om je te ontwikkelen in het tempo( wat voor veel intelligente vrouwen zoals jij een heel hoog tempo kan zijn) wat je kende voordat je kinderen hebt gekregen. Maar, zoals je zelf zo goed weet te verwoorden, dit is je leerpunt of ontwikkeling. Toegeven aan het moment en ontdekken dat dat ook oké is. Niet altijd even makkelijk, wel een heel waardevolle les vermoed ik. Correctie: ervaar ik…
Mijn kinderen vinden het leuk om te zien dat ik geniet van het leven en dat wens ik ze ook toe. Voor nu en voor later.
En dat ontwikkelen staat niet zo hoog meer (voor nu dan).
(wow, komt erg belerend over, is niet zo bedoeld. Het is vooral lief bedoeld)
Als de kinderen een slechte bui hebben probeer ik ze daar ruimte voor te geven, maar tegelijkertijd ook andere mogelijkheden te bieden.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Hoe houd jij je menstruatie cyclus bij?
hi!,I really like your writing very so much! percentage we be in contact extra about your post on AOL? I require a specialist in this house to unravel my problem. May be that is you! Looking forward to look you. |
Hi there I am so glad I found your weblog, I really found you by mistake, while I was researching on Askjeeve for something else, Regardless I am here now and would just like to say thank you for a remarkable post and a all round entertaining blog (I also love the theme/design), I don’t have time to read it all at the moment but I have book-marked it and also included your RSS feeds, so when I have time I will be back to read more, Please do keep up the fantastic job.|
Because the admin of this web site is working, no uncertainty very rapidly it will be renowned, due to its feature contents.|
Hello there! Do you use Twitter? I’d like to follow you if that would be ok. I’m undoubtedly enjoying your blog and look forward to new posts.|
You actually make it appear really easy along with your presentation however I find this topic to be really one thing that I feel I’d never understand. It kind of feels too complex and extremely large for me. I’m taking a look forward to your subsequent post, I’ll attempt to get the dangle of it!|
Hello my loved one! I want to say that this article is awesome, nice written and come with approximately all important infos. I would like to look more posts like this .|
Hello there, just became aware of your blog through Google, and found that it’s really informative. I’m gonna watch out for brussels. I’ll appreciate if you continue this in future. Many people will be benefited from your writing. Cheers!|
I know this if off topic but I’m looking into starting my own weblog and was curious what all is required to get setup? I’m assuming having a blog like yours would cost a pretty penny? I’m not very web smart so I’m not 100% sure. Any tips or advice would be greatly appreciated. Appreciate it|